VEDA ZAMANI

Merhaba sevgili okuyucularım. Herkese kucak dolusu selamlar!

Yazının başlığından da anlayacağınız üzere; bugün hayatımın son 4 yılının veda konuşmasını yapmak için buradayım. Sizlere keyifli okumalar dilerim!😊

Bu konuşma, benim için hem duygusal hem de anlamlı bir anı olarak kalacak. Sözlerime “Veda etmek her canlı ve cansız varlığa çok zordur, ama her son bir başlangıçtır.” diyerekten başlamak istiyorum. “Sonuçta sonsuza dek veda etmiyoruz, sadece yeni bir sayfa açıyoruz.” diyerek de içimi rahatlatmaya çalışıyorum. Ama içim rahatlıyor mu? Diye merak ederseniz de rahatlamıyor aslında… Sadece ayrılıkların da bir nedeninin olduğunu ve ileride hepimizin yollarının tekrar kesişmesini umarak hayatıma devam etmek istiyorum.🥹

Öncelikle bu yazıya başlarken fazlaca duygulandığımı ve kafa karışıklığı yaşadığımı söylemek isterim. Nasıl veda etmem gerektiği konusunda inanın hiçbir fikrim yok.🥹

Bugün, bu konuşmayı yaparken içimde tarif edemediğim karmakarışık duygular var. Aslında bir yandan biraz heyecanlıyım çünkü yeni başlangıçlara adımlar atacağım. Diğer yandan ise biraz hüzünlüyüm çünkü bu güzel anıları hiç istemesemde geride bırakmak zorundayım. Ancak, hayatta her şeyin bir sonu olduğu gibi, her yeni başlangıcın da bir sonu vardır.

Bu süreç boyunca birçok şey öğrendim ve deneyimledim. Kıymetli hocalarım sayesinde bilgi ve becerilerimi geliştirdim. Arkadaşlarım sayesinde ise dayanışma ve dostluğun ne kadar önemli olduğunu anladım. Bu deneyimlerin hepsi beni bugünkü kişi yaptı.

Üniversiteye, Dostluklara ve Şehre Veda

Veda

Vedalar… Hiç sevmem vedaları! Özellikle kendimden parçalar bulup aynı hisleri paylaştığım değerli insanlardan, yeni tanıştığım ve önceden de tanıyormuşum hissiyatını verenlerden, beni heyecanlandıran insanlardan, his ve düşüncelerimi yeri gelince tane tane döktüğüm, yeri gelince içimden bir yükü atar gibi bıraktıklarımdan ayrılmayı… Tüm yaşanmışlıkları arkada bırakarak elveda demek, hiç de kolay olmayacak…🥺

“Her veda bir yaradır ama zamanla iyileşir.” (Burcu ER)

Vedaların da zamanla geçeceğini düşünüyorum. Sadece biraz zaman… Ayrıca insanoğlu olarak nelere alışmıyoruz ki? Ölüme bile alışan bizler zamanla vedalara da alışacağız. Alışmak zorundayız.

İnsan en zor kime veda eder biliyor musunuz? Son sözü söyleyemediklerine…

Gerçekten veda etmek çok ama çok zormuş. Böylesine duyguyu ilk defa tadıyorum sanki. Bunun bir çözümü var mı? Hiç bilmiyorum…

Yaz, aşkı getirir derlerdi ama vedalarla da gelirmiş, anladım…😔Mayıs ayrılırken hazirandan belki hazırlıksızdı, ben hazırlıklıydım. Hazan yağmurlarından, vedalardan haberdardım. Kelimeler boğazıma dizilirken dinlediğim tüm melodiler tek bir şarkıya dönüşüyor ve o şarkı ruhumun derinliklerinde çalıyor. Eşlik ediyorum, “yaşadığım her şeye iyi ki” diyorum. İyi ki…

Okulun ve finallerin bitmesini beklerken veda zamanın gelmesi beni epey düşündürüyordu. Üniversiteye başladığım ilk yıllarda hatta son sınıfta ve hatta son dönem bile okuduğum şehri özlemem diyen ben, şuan gittiğim için üzülüyorum. Ne kadar sevmediğimi düşünsem de meğer ne çok anılar biriktirmişiz de haberim yokmuş. Hayatın kurallarına uyarak yaşamaya devam etmemiz gerekiyor tabii ki de. Bu yüzden yaşadıklarımız daima kalbimde olacak ve onları da kalbimin odalarına koyarak yoluma devam edeceğim.

Üniversiteye veda ettiğimden bu yana, üniversitedeki ilk günüm ile son günüm bana ne anlatıyor onları dinliyorum. İlk günlerde kendimi bulmanın tadını alıyorum, ne istediğimi, neyi sevdiğimi öğrendiğim zamanları, hayata karşı biraz daha dik durmayı, kazandığım dostlarımı ve onları asla bırakmayacağımı… Son günlerde ise boğazımın düğümlendiğini, sonucun böyle iç yakacağını, veda etmenin zorluğunu ve hiç veda etmek istemediğimi ve de artık kelimelerimin kifayetsiz kaldığını anlıyorum…😔

Onca zamanda ben, ben olmuşum ve ne çok anılar biriktirmişim. Bu dört yıl bana sanki daha çok yıllar vermiş, güzel insanlar vermiş. Yıllardır düşüncelerini, ruhunu okuduğum insanlarla şimdi aynı sayfadayım. Yan yana olamasam da bu sayfada biliyorum ki yanımdalar. Bu bir veda mı? Belki evet belki de hayır…

Hepimizin hayatında yeni sayfalar açılsa da biz hep burada kalacağız. Her zaman aynı sayfada olacağız ve ben bu sayfayı her okuduğumda aynı şarkıyı mırıldanacağım. Bedenim hazan yağmurlarının altında, ruhum en derinlerde, dudaklarımda aynı şarkı, aylardan haziran, mevsimlerden ise son veda…

Her güzel şeyin bir sonu olduğu gibi burada da sona gelmiş bulunmaktayız…😔

Mesafelerin hiç bir önemi yok. İnsan kalbindekini hep sever, hep özler… (Necip Fazıl Kısakürek)

Yaşam Yolculuğuna Devam

Bugüne kadar yaptığım en zevkli görevlerden birini dört yıl boyunca yerine getirdim. Bazen kendimden uzaklaştım, bazen kendimi bulmaya çalıştım. Sürekli aynı döngünün içinde dönsem dahi bunları yaparken yalnız olmadığımı anladım. Sınıf arkadaşlarımla sessiz kaldığımız zamanlarda bile kalemlerimizle konuştuk, bazen bir cümlede bazen de bir kelimede hepimiz buluştuk. Çünkü konuşmanın dili, lisanı yoktu aramızda. Biz birbirimize bakarak anlaşıyorduk.😭

Sonunda hiç bitmeyecekmiş gibi gelse de hepimizin tamamladığı bu görev hayatımızda ilerlememiz gerektiğini söylüyordu bizlere. Belki sık sık dönüp arkamıza bakacaktık ama daima ilerleyecektik. Çünkü böyle söz vermiştik birbirimize. Diğer eylemleri bilmiyorum ama birlikte olmanın büyüsüne bir kez kapıldığımız için birbirimizi bırakmak çok zordu. Ama eminim ki bizler bu eyleme sıkı sıkı tutunup birbirimizi hiç bırakmayacağız. 

Öyle ki sonlar mutlu ya da mutsuz olmaz benim gözümde. Çünkü sadece bir sürecin bitişini temsil eder. Oysa o süreçte yaşananlar, hissedilenler zihinlere kazınır ve yeni başlangıçlara referans olur. Birlikte geçirdiğim her dakikasından zevk aldığım arkadaşlarıma, dostlarıma her şey için teşekkür ediyorum. Söz veriyorum ki bu dört yılda zihnimde kalanları daima yaşatacağım…

“Bu yolculuk burada sona eriyor, ancak hatıralar sonsuza dek kalacak.”

“Elveda dostlarım! Elbet gün gelir ki, yine görüşürüz.”

Ayrıca bu yolda daha da iyi anladığım şey, sevdiklerinize değer vermek ve onlarla daha fazla zaman geçirmek olduğunu söyleyebilirim. Hayatta en önemli şeylerden biri sevdiklerimizle anılar biriktirmektir. Çünkü gün gelir sevdiklerimizden ayrılırız ve onları anılarla hatırlarız.

İlk günden beri yanımda olan ve bundan sonraki hayatımda da hep yanımda olacağını bildiğim canım sınıf arkadaşlarıma, Fatih Kırtasiye’ ye ve orada karşılaştığım daha nice güzel kalpli insanlara (her birinizin ismini teker teker yazamasam da hepiniz beni ben yapan bu yolun parçalarısınız.) çok teşekkür ederim, sizleri çok seviyorum. Hayat hikayemizi yazarken de hep yan yana olmak dileğiyle sizleri hiç unutmayacağım. 

“Önemli olan varmak değil yolda olmaktır ve sonuç noktası değil yolculukta gördüklerimiz hayatımızı oluşturur.” Diyerek hepinize yollarımız kesiştiği için canı gönülden teşekkür ederim. Son olarak, bu veda gününde burada benimle birlikte olan herkese teşekkür etmek istiyorum. Sizlerin desteği ve sevgisi olmadan bu noktaya gelemezdim. Sizlerle birlikte geçirdiğim bu güzel anıları asla unutmayacağım. Şimdilik görüşmek üzere demek daha doğru, çünkü kalbimiz hep bir olacak.😉

“Artık demir almak günü gelmişse zamandan,

Meçhule giden bir gemi kalkar bu limandan…” (Yahya Kemal Beyatlı)

Arkadaşlarımla bağımızın daim olması dileğiyle… Ve farklı hikayelerde farklı hislerle tekrar buluşmak üzere…💫

Bunu bir son olarak görmeyelim, yeni bir başlangıç olarak düşünelim.

Hoşça kalın!

İyi ki varsınız,

Sevgiyle kalın…😔🥹👋